Duszpasterze

Urodził się 9 września 1983 w Tarnowskich Górach,. Pochodzi z parafii NSPJ i MB Fatimskiej w Tarnowskich Górach Strzybnicy. Święcenia kapłańskie przyjął 10 maja 2008 roku w katedrze gliwickiej z rąk biskupa Gerarda Kusza . Jako wikariusz pracował:

• parafia NSPJ w Nakle Śląskim (01.09.2008 - 31.08.2014);
• parafia Nawrócenia Św. Pawła w Pyskowicach (01.09.2014 - 31.08.2018);
• parafia katedralna Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach (01.09.2018 - 25.04.2023);

Od 26 kwietnia 2023 r. do 31 sierpnia 2024 roku był administratorem parafii Wniebowzięcia NMP w Wielowsi, a od 1 września 2024 roku jest administratorem parafii Znalezienia Krzyża Św. i Św. Katarzyny w Rusinowicach.

Urodził się 4 czerwca 1947 r. w Chełmie Śląskim, w rodzinie Piotra i Adelajdy zd. Ramtour. Pod ukończeniu Szkoły Podstawowej w Chełmie Śląskim kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Mysłowicach, a po maturze rozpoczął studia filozoficzn-teologiczne w Śląskim Semninarium Duchownym w Krakowie. Studia te musiał dwukrotnie przerwać ze zględu na powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej w specjalnej jednosce kleryckiej w Bartoszycach, co było wyrazem zaplanowanej akcji walki władzy ludowej z Kościołem katolickim w Polsce. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze katowickiej 30 marca 1972 r. z rąk ówczesnego Biskupa Katowickiego Herberta Bednorza. W 1978 roku uzyskał stopień magistra teologii na ATK w Warszawie. Po święceniach pracował jako wikariusz w następujących parafiach: św. Szczepana w Bogucicach (30 sierpnia 1972-19 sierpnia 1975), Matki Bożej Częstochowskiej w Wodzisławiu Śląskim-Wilchwach (20 sierpnia 1975-18 sierpnia 1978), św. Pawła Apostoła w Zabrzu Pawłowie (19 sierpnia 1978-30 sierpnia 1982) oraz Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (31 sierpnia do 2 listopada 1982). Następnie został budowniczym kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Knurowie. Po ukończeniu dzieła został proboszczem w Mysłowicach-Brzęczkowicach w parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej (28 lutego 1987—28 kwietnia 1991) pełniąc również obowiązki wicedziekana dekanatu mysłowickiego. Dnia 29 kwietnia 1991 został ustanowiony proboszczem w Rusinowicach w parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego i św. Katarzyny, gdzie kontynuował budowę Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej pw. św. Rafała Archanioła. W 1993 roku otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości. Od 1994 roku pełnił funkcję pierwszego dyrektora tego ośrodka. Jednocześnie był dziekanem dekanatu sadowskiego, zasiadając także wielokrotnie w Radzie Kapłańskiej diecezji gliwickiej, a także Kolegium Konsultorów. W 2017 r. przeszedł na emeryturę pomagając duszpastersko w parafii oraz we wspomnianym ośrodku.4 czerwca 2022 r., w więc w dniu swoich 75 urodzin, z okazji Złotego Jubileuszu Kapłaństwa otrzymał od Rady Gminy Koszęcin tytuł Honorowego Obywatela Gminy Koszęcin w uznaniu zasług na rzecz gminy oraz lokalnego środowiska.

Urodził się 28 kwietnia 1935 r. w Gierałtowicach, jako syn Józefa i Marii zd. Kalinowska. Pochodzi z rodziny robotniczej. Ojciec pracował w kopalni węgla kamiennego w Knurowie, a matka zajmowała się prowadzeniem gospodarstwa domowego. Do I Komunii św. przystąpił w kościele Matki Bożej Szkaplerznej w Gierałtowicach w ostatnią niedzielę października 1945 r. (wówczas obchodzoną jako Uroczystość Chrystusa Króla). Podstawowe wykształcenie zdobywał w czasie okupacji w szkole niemieckiej, ale klasę siódmą ukończył w polskiej szkole podstawowej w Gierałtowicach w 1949 r. Zdobycie średniego wykształcenia rozpoczął w VIII klasie w Gimnazjum Księży Salwatorianów w Mikołowie, a po zlikwidowaniu tego Gimnazjum przez władze komunistycznie ukończył XI klasę i zdał egzamin dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących im. Adama Mickiewicza w Katowicach w 1953 r. Po maturze przez dwa lata pracował najpierw w kopalni węgla kamiennego w Knurowie, a zwolniony stamtąd z powodu redukcji etatów, podjął pracę w odcinku drogowym PKP w Orzeszu. Następnie ponownie podjął pracę bliżej domu w Knurowie w przemyśle chemicznym, w tzw. syntezie przy Koksowni „Knurów”. W 1955 r. wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 21 czerwca 1959 r. przyjął święcenia diakonatu, a 26 czerwca 1960 r. święcenia prezbiteratu, których udzielił mu ksiądz biskup koadiutor Herbert Bednorz w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Droga kapłańskiej posługi w charakterze wikariusza parafialnego, po wakacyjnych zastępstwach w lipcu i sierpniu 1960 r. w Gierałtowicach oraz Istebnej, wiodła przez parafie w Bogucicach (1960 – 1963), Świerklanach (1963 – 1968), Istebnej (1968 – 1970), Chorzowie – Parafii św. Antoniego (1970 – 1972). Jeszcze będąc w Istebnej podjął studia na Akademii Teologicznej w Warszawie, a w 1973 r. – po uzyskaniu tytułu magistra prawa kanonicznego - został mianowany notariuszem i audytorem Sądu Biskupiego w Katowicach. Wtedy też pełnił równocześnie posługę kapelana w Domu Prowincjalnym Sióstr Jadwiżanek w Katowicach- Bogucicach. 15 sierpnia 1979 r. - został wikariuszem-ekonomem w parafii pw. św. Józefa w Sadowie; po zatwierdzeniu przez władze państwowe dekretem księdza biskupa Herberta Bednorza dnia 2 października1979 r. został jej proboszczem i sprawował tę funkcję przez kolejne siedem lat. Po usilnych staraniach podjął dzieło budowy kościoła w Rusinowicach. 10 czerwca 1984 r. ks. Biskup Herbert Bednorz skierował do Sadowa w charakterze wikarego ks. Henryka Gołka, który miał kontynuować budowę i organizować nową parafię w Rusinowicach. Następnie po podziale dekanatu lublinieckiego dekretem biskupa katowickiego Herberta Bednorza dnia 25 listopada 1984 r. ks. Alojzy Drozd został mianowany dziekanem nowo erygowanego dekanatu sadowskiego. Jednakże 1 czerwca 1986 r. ks. biskup Damian Zimoń powołał go na administratora, a 11 sierpnia 1986 r. na proboszcza Parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach-Piotrowicach. Funkcję tę pełnił przez piętnaście lat. 29 lipca 2001 r. został zwolniony z urzędu proboszcza parafii i przeniesiony na emeryturę. Zamieszkał wówczas na terenie parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego i Świętej Katarzyny w Rusinowicach. 

Równolegle z posługą proboszczowską ksiądz Alojzy pełnił inne zlecone mu zadania: był wizytatorem biskupim Zgromadzenia Szarych Sióstr św. Elżbiety, wykładowcą prawa kanonicznego w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym, duszpasterzem Oddziałów Prewencji, a następnie kapelanem Szkoły Policyjnej w Katowicach (do 30.06.2002 r.), delegatem biskupa w procesie kanonizacyjnym matki Laury Meozzi, sędzią archidiecezjalnym, rzecznikiem sprawiedliwości, egzaminatorem archidiecezjalnym z prawa kanonicznego, promotorem sprawiedliwości w procesie kanonizacyjnym ks. Józefa Czempiela, ks. Emila Szramka i s. Marii Antoniny Kratochwil SSND z grona 108 Męczenników II wojny światowej, a ponadto postulatorem w procesie kanonizacyjnym s. Marii Dulcissimy Hoffmann SMI. Po zwolnieniu z urzędu proboszcza w Piotrowicach ksiądz arcybiskup katowicki Damian Zimoń mianował go dekretem z dnia 8 sierpnia 2001 roku na pomocniczego wikariusza sądowego Archidiecezji Katowickiej (kolejno dekretowanym 24 listopada 2016 r. na dalszy okres pięciu lat). 

Rada Gminy nadała ks. Alojzemu tytuł „Zasłużony dla Gminy Koszęcin” za całokształt działań duszpasterskich na rzecz społeczności w trudnym dla Kościoła czasie, za ożywienie życia religijnego mieszkańców w nowo powstającej parafii oraz za rozpoczęcie budowy kościoła w Rusinowicach. Uroczyste wręczenie odznaczenia odbyło się w rusinowickim kościele 25 października 2009 r. W październiku 2020 r. z racji obchodu jubileuszu 60-lecia kapłaństwa ks. Alojzy otrzymał godność prałata.